«اَناهیتا» الگـوی زن ایرانـی با تکیـه بر فرهنـگ و هنر ساسانـی

در فرهنگ ایران‌زمین، زن نماد مهر و عشق، سازندگی و باروری، پاکی و عفاف بشمار می‌رود. از گذشته‌های دور شکل‌گیری و بنیاد خانواده بر دوش زنان بوده است، مادرانی که با سخت‌کوشی، فداکاری، تدبیر و عاقبت‌اندیشی مردان و کودکان را سرپرستی کرده، با درایت و عنایت خداوندی و به نیروی مهر و عاطفه خانه و خانواده را سر و سامان می‌دادند. کشف صدها تندیسه از حفریات باستان‌شناسی در شوش، تپه سراب کرمانشاه، تورنگ تپه و سایر نقاط ایران و به دنبال آن پرستش ایزدبانوان باروری در طول تاریخ بیانگر بزرگداشت و ارج‌گذاری به زن به عنوان نیروی سازنده و زندگی‌بخش او بوده است. خوشبختانه باورهای نیکو و مقدس در بستر تاریخ هرگز زادگاه خود را فراموش نمی‌کنند بلکه همواره بالنده و پیشرو در دل و جان مردم زنده می‌مانند. بزرگداشت ملکه‌ها، ایزدبانوان، زنان مقدس از نسل ائمه و معصومین و صدها زیارتگاه در سرزمین ایرانی- اسلامی نشانه‌های تداوم، بزرگداشت و احترام به زن در بستر پاک و نورانی تاریخ در طی هزاره‌ها و سده‌هاست. نقش‌برجسته، سکه و مهرها، همچنین نقوشی که از ظروف و اشیاء و پارچه‌های این دوره باقی‌مانده از منابع و مآخذ مهمی بشمار می‌روند که تاریخ و فرهنگ سیاسی– مذهبی ساسانیان را به تصویر کشیده‌اند.